Charlie St. Cloud

Deze week heb ik de film Charlie St. Cloud bekeken, en ik moet toegeven, het was moeilijk mijn tranen te bedwingen (en niet omdat Zac Efron de hoofdrol had). Hieronder de synopsis en trailer.
Synopsis 
Charlie St.Cloud  is een jonge man die de dood van zijn jongere broer, Sam, niet heeft verwerkt. Hij werkt als beheerder op de begraafplaats waar zijn broer begraven ligt. Hij heeft nog steeds een speciale band met zijn broer, hij kan hem namelijk zien. Charlie ontmoet Sam elke nacht om te praten en vangbal te spelen. Als er een vrouw  in zijn leven komt moet hij kiezen tussen de belofte die hij Sam heeft gedaan of achter de vrouw aangaan waar hij gevoelens voor heeft.

What shall i wear today ?

Bijna elke ochtend starend naar mijn kast, wat moet ik nu weer aantrekken ? Het hangt altijd af van mijn humeur, en mijn humeur hangt af van het weer. Dusja, daarom loop ik meestal heel de winter, half depressief rond, gewoon door het vervelende weer. Geef toe, wat is er nu leuk aan, om half acht, doodmoe op je fiets kruipen terwijl er een storm van waterdruppels in je gezicht ontploft ?  Niets dus. Maar terug naar mijn kleerkast. Ik weet dus nooit wat aantrekken. Ik heb ook niet echt een bepaald soort stijl van kleding of zo. En dat is bij alles zo, ik hou ook van alle soorten films en muziekstijlen.  Laten we het zo zeggen, ik sta open voor alles. De helft van alles wat in mijn kleerkast hangt,durf ik gewoon meestal niet te dragen naar school, thuis geen probleem, maar school, nope ! Je kent het wel, die starende blikken alsof ze je zouden doodschieten met hun ogen, ofwel kijken ze even heel kort en dan rennend naar hun maatjes om te gaan roddelen. Argh, ik haat het, waarom laten ze iedereen niet gewoon zichzelf zijn, en dragen wat we willen. We zouden er allemaal beter van worden, maar leg dat de bitches en roddeltantes van school maar eens uit. Geen optie dus. Ondertussen is de helft van mijn kleerkast al verdwenen omdat ik het niet durf te dragen, dan heb je nog ¼ van mijn kleren die ik niet kan dragen, wegens té warm of té koud, dus dat is dan ook weeral afgeschaft. Dan heb ik nog een minuscuul hoopje die overschiet, zoals altijd. Dus grijp ik, net zoals anders, weeral naar een simpel, onopvallend truitje met een jeans.
Kisses Chaar

Vogels,bloemen &' zon...

Je staart uit het raam, je ziet de vogeltjes fluiten, de zon schijnt op je gezicht, en de bloemen staan in bloei.
Je vergeet onmiddellijk de koude, smeltende, sneeuwvlokken die op je gezicht ontdooiden van deze winter. Iedereen loopt er vrolijk bij, en zelf zit je zomerse liedjes mee te zingen en zelf snak je al naar de bloedhete zomer van straks.  Je kan voor het eerst weer zonder jas, sjaal, muts of handschoenen naar buiten, je bloeit net zoals de bloemen, open. De dagen zijn langer, en 's avonds kan je naar de oranje ondergaande zon zitten kijken. Je wordt er stil van, je fantaseerd over wat je deze zomer allemaal gaat doen...
 Goodbye winter, hello lente!